برآورد خردشوندگی سنگ از دیدگاه هندسی

تخریب­پذیری و خردشوندگی توده­سنگ در روش­های تخریبی دارای سه مرحله خردشوندگی برجا، اولیه و ثانویه است. خردشوندگی برجا ناشی از درزه­های بالفعل موجود در توده سنگ با مقاومت کششی صفر است. اما خردشوندگی اولیه و ثانویه، ناشی از خردشدن بلوک­های سنگی به ظاهر بدون درزه است. در این بلوک­ها سطوح ضعف از جمله پل­های سنگی، رگچه­ها، سطوح تورق و غیره گزینه­های اصلی برای جدایش و شکست در اثر تنش­های القایی ایجاد شده، هستند. بنابراین لازم است فراوانی و پراکندگی این سطوح در توده سنگ با استفاده از روش­هایی شبیه برداشت ناپیوستگی­های بالفعل، قابل برداشت باشد. هدف، طراحی روشی است تا میزان دقت تشخیص درزه­های بالقوه به صورت چشمی مشخص شود و در مرحله بعد برمبنای انرژی لازم برای شکست، این ناپیوستگی­ها تفکیک و دسته­بندی شود. با طراحی و اجرای یک روش جدید، درزه­های موجود در یک بلوک سنگی از دیدگاه هندسی تقسیم­بندی و کمی­سازی شد، نمونه­های موزاییکی به ابعاد تقریبی 60×60 و ضخامت تقریبی 5/3 سانتی متری ازتعدادی بلوک سنگی از یک نوع تهیه شد. سپس به صورت چشمی براساس یک سری از شاخص­ها از قبیل گسترش، بازشدگی و جهت غالب، سطوح ضعف بالقوه بر روی نمونه­ها قبل از شکست مشخص و علامت گذاری ­شد. پس از شکست نمونه میزان درستی تشخیص درزه­های بالقوه، کنترل شده و براساس سطح انرژی مورد نیاز برای شکست تقسیم­بندی صورت گرفت. آن بخش از درزه­ها که پتانسیل بودن بصورت ناپیوستگی را دارند اما به صورت برجا ناپیوستگی به شمار نمی­آیند، به عنوان ناپیوستگی نوع 2 در نظر گرفته شد و درزه­هایی که پس از جابجایی بزرگ مقیاس به وجود می­آیند، نوع 3 دسته­بندی شد.